ซีรี่ย์ฝรั่ง The Umbrella Academy ฮีโร่จอมป่วน ก๊วนตราร่ม เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นในเดือนตุลาคม 1989 เมื่อหญิงสาวที่ไม่มีความเชื่อมโยงกัน 43 คนตั้งท้องและให้กำเนิดเด็กอย่างเฉียบพลัน ที่ว่าเฉียบพลันนี่คือเดี๋ยวนั้นเลยน่ะ ในตอนนั้นชายที่ชื่อว่า Sir Reginald Hargreeves ได้รับเด็ก 7 คนมาเลี้ยงและก่อนตั้งโรงเรียนที่ชื่อว่า The Umbrella Academy เพื่อเตรียมความพร้อมเด็กทั้ง 7 คนนี้เพื่อให้ช่วยกอบกู้โลกในภายภาคหน้า

แต่แล้วมันก็ไม่เป็นดั่งหวัง เมื่อฮอโมนในวัยรุ่นเข้ามาทำให้ทุกอย่างวุ่นวายและสุดท้ายครอบครัวตราร่มก็ต้องวงแตกแยกย้ายกันไปใช้ชีวิต จนกระทั่ง Sir Reginald Hargreeves จากโลกนี้ไป เหล่าทีมตาร่มทั้ง 6 คน (ผมไม่ได้พิมพ์ตก) จึงได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งในวัน 30 แต่การกลับมาครั้งนี้กลับเกิดความวุ่นวายหนักกว่าเดิม

ตัวละครในซีรีส์นี้จะมีทั้งเลขและชื่อ เนื่องจาก Sir Reginald Hargreeves จะเรียกเด็กๆด้วยหมายเลข อย่างเช่น นัมเบอร์ไฟฟ์ ซึ่งเมื่อพูดถึงนัมเบอร์ไฟฟ์ เจ้าหนูนี่เป็นกุญแจหลักตัวนึงของเรื่อง และการดำเนินเรื่องนั้นจะค่อยๆเผยเรื่องราวของเหล่าฮีโร่แต่ละคนออกมาได้อย่างน่าสนใจ

โดยเราจะได้เห็นความสามารถของแต่ละคน รวมถึงปัญหาและที่มาของความขัดแย้งต่างๆได้กระจ่างขึ้นทีละนิดละหน่อย นอกจากนั้นแล้ว ตัวละครอื่นๆไม่ว่าจะเป็นนักฆ่าข้ามเวลาที่มีเนื้อเรื่องโดดเด่นไม่แพ้กลุ่มฮีโร่ ตลอดซีรีส์ที่ดู ผมกลับมีอารมณ์ร่วมกับนักฆ่าตัวร้ายมากกว่าตัวละครหลักบางตัวเสียอีก

พลังของแต่ละคนนั้นได้ถูกเลือกมาใช้ในแต่ละจังหวะได้ค่อนข้างดีและทำให้เห็นว่า ไม่มีพลังของใครที่ไม่มีประโยชน์เลย ตรงจุดนี้มันเป็นอะไรที่ดี แม้ว่าบางคนกว่าจะรู้ว่าพลังใช้ทำอะไรได้จริงจังๆก็ปาไปปลายซีรีส์แล้วก็มีครับ (เข้าใจว่านี่เป็นซีซั่นแรก)

สิ่งที่ผมชอบมากๆในซีรีส์นี้คือกลิ่นอายของความวินเทจไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศร้านโดนัทแบบอเมริกันคลาสสิค เพลงประกอบที่ถูกเลือกมาใช้ ที่ผมแบบว่า “เอ๊ะ นี่เรารู้จักนิ” โมเทลที่ตัวร้ายเลือกพักและองค์ประกอบอื่นๆที่ทำออกมาได้ลงตัว

เวลาที่นักฆ่าข้ามเวลาได้รับคำสั่งให้ตามกำจัดฮีโร่ของเราจากสำนักงานใหญ่ ผมจะต้องว้าวกับไอ้วิธีส่งสารของมันทุกครั้ง ซึ่งสารเหล่านี้จะถูกส่งผ่านกระปุกกระสวยวิ่งตามท่อลม และมาโผล่ในที่ต่างๆของฉากในเรื่องแบบที่ไม่คิดว่ามันจะโผล่มาได้ ซึ่งเทคโนโลยีนี้นิยมมากในยุคก่อนในการส่งเอกสารด่วนภายในตึก ปัจจุบันยังมีธนาคารแบบ drive through ในอเมริกาในอเมริกาหลายแห่งใช้งานอยู่ เป็นอีกรายละเอียดเล็กๆของซีรีส์ที่ทำออกมาได้ดีมากเลยครับ

พูดถึงนักฆ่าข้ามเวลาสุดโปรดของผมสองคนอย่าง Cha-Cha (ช๊ะ-ช่า) และ Hazel (เฮเซิ้ล) ที่บทมีความเข้มข้นดุดเดือด แถมมีความตลกในตัว ดูตอนแรกผมเกลียดสองคนนี้มาก อยากให้โดนแก๊งร่มจัดการให้ไว แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไป ผมกลับอยากให้ตัวละครสองตัวนี้อยู่ต่อ ความสัมพันธ์ของตัวร้ายทำออกมาได้ดี น่าติดตาม โดยเฉพาะ Hazel ที่แม้จะโหดแต่กลับดูมีความใจดี เลือกนักแสดงได้ดีจริงๆครับ

ตัวร้ายอีกตัวที่มีบทบาทสำคัญ The Handler บอสของสองนักฆ่า ที่ดูเหมือนจะมีอำนาจค่อนข้างมากที่ต้นสังกัดเธอ “The Commission” เธอเองที่มีความสัมพันธ์ขึ้นๆลงๆกับ นัมเบอร์ไฟฟ์ ตลอดเรื่องและเป็นตัวละครหลักที่ดูน่าติดตามและค้นหาว่าแท้จริงแล้วเธอทำอะไรได้บ้างกันแน่

มาพูดถึงเรื่องการถ่ายทำกับเทคนิคกันบ้างดีกว่า แว๊บแรกที่ดูจะรับรู้ได้ถึงคุณภาพการถ่ายทำ ไม่ว่าจะเป็นมุมกล้องแบบภาพยนต์ การทำคัลเลอร์เกรดดิ้ง สเปเชียลเอฟเฟ็คของ Pogo ลิงพูดได้ที่เป็นหนึ่งในตัวละครหลักของเรื่องที่ให้เสียงโดย Adam Godley ทำออกมาดีและเนียนไม่แพ้หนังทุนหนาเลยล่ะครับและเรื่องนี้รองรับฟีเจอร์ HDR บนทีวีและโทรศัพท์ด้วยนะ